Harmonogram wykonywania pracy w sieci: przykład konstrukcji

  1. Przed rozpoczęciem symulacji
  2. Sekwencja symulacji
  3. Krok drugi
  4. Krok trzeci
  5. Krok czwarty
  6. Dodatkowe obliczenia modelu
  7. Korzystanie z metody tabeli

Autor artykułu:

Założyciel Projectimo.ru

Najnowsze publikacje autora:

Wyobraźmy sobie sytuację rozwoju projektu budowlanego kapitału w przedsiębiorstwie produkcyjnym. Projekt został pomyślnie zainicjowany i jest w trakcie prac nad jego planowaniem. Utworzono i zatwierdzono hierarchiczną strukturę pracy, przyjęto plan kamieni milowych. Opracowano podstawową wersję planu kalendarza. Ponieważ zadanie okazało się dość ambitne, kurator postanowił opracować model sieciowy. Obliczenie harmonogramu sieciowego w aspekcie aplikacji jego wykonania jest przedmiotem tego artykułu.

Przed rozpoczęciem symulacji

Metodologiczne podstawy planowania projektu sieciowego są przedstawione na naszej stronie internetowej w kilku artykułach. Odnoszę się tylko do dwóch z nich. Są to materiały poświęcone etap planowania sieci projektowej ogólnie i bezpośrednio modelowanie sieci projektów . Jeśli w trakcie narracji będziesz miał pytania, spójrz na wcześniej przedstawione refleksje, główną istotę przedstawionej przez nich metodologii. W tym artykule rozważymy mały przykład lokalnej części kompleksu robót budowlanych i instalacyjnych w ramach znaczącej realizacji projektu. Wykonamy obliczenia i modelowanie za pomocą metody „pracy w pionie” i klasycznej metody tabelarycznej („zdarzenia wierzchołkowego”) za pomocą MCR (metoda ścieżki krytycznej).

Konstruując harmonogram sieci, zaczynamy na podstawie pierwszej iteracji planu kalendarza, wykonanej w formie wykresu Gantta. Dla jasności proponuję nie brać pod uwagę relacji pierwszeństwa i uprościć sekwencji działań w jak największym stopniu. Chociaż w praktyce zdarza się to rzadko, wyobraźmy sobie w naszym przykładzie, że operacje są ułożone w sekwencji typu „początek-koniec”. Poniżej prezentowane są dwie tabele: fragment z listy prac projektowych (fragment 15 operacji) oraz lista parametrów modelu sieciowego niezbędnych do reprezentacji formuł.

Przykład fragmentu listy operacji projektu inwestycyjnego

Lista parametrów modelu sieci do obliczenia

Nie bój się obfitości żywiołów. Konstrukcja modelu sieci i obliczanie parametrów są dość proste do wykonania. Ważne jest, aby starannie przygotować, mieć pod ręką hierarchiczną strukturę pracy, wykres linii Gantta - ogólnie wszystko, co umożliwia określenie kolejności i powiązań działań. Nawet w pierwszych godzinach harmonogramu zalecam wzór na obliczenie wymaganych wartości. Są one przedstawione poniżej.

Wzory do obliczania parametrów sieciowych

Co musimy określić podczas konstruowania wykresu?

  1. Wczesne rozpoczęcie bieżącej pracy, która obejmuje kilka linków z poprzednich operacji. Wybierz maksymalną wartość ze wszystkich wczesnych zakończeń poprzednich operacji.
  2. Późniejszy koniec bieżącej akcji, z której wychodzi kilka linków. Wybieramy minimalną wartość ze wszystkich późnych początków kolejnych działań.
  3. Sekwencja prac, które tworzą ścieżkę krytyczną. W przypadku tych działań wczesne i późne początki są równe, podobnie jak odpowiednio wczesne i późne zakończenia. Rezerwa takiej operacji wynosi 0.
  4. Pełne i prywatne rezerwy.
  5. Współczynniki intensywności pracy. Logika formuł rezerw i współczynnik intensywności pracy zostaną omówione w specjalnej sekcji.

Sekwencja symulacji

Krok pierwszy

Zaczynamy budować harmonogram sieci, umieszczając prostokąty zadań kolejno od lewej do prawej, stosując zasady opisane w poprzednich artykułach. Podczas wykonywania symulacji „top-work” głównym elementem diagramu jest prostokąt siedmiosegmentowy, który zawiera parametry początku, końca, czasu trwania, rezerwy czasowej oraz nazwy lub liczby operacji. Schemat prezentacji jego parametrów przedstawiono poniżej.

Schemat obrazu działa w sieci

Wynik pierwszego etapu budowy grafiki sieciowej

Zgodnie z logiką sekwencji operacji za pomocą wyspecjalizowanego programu, MS Visio lub dowolnego edytora umieszczamy obrazy prac w formacie określonym powyżej. Po pierwsze, wypełniamy nazwy wykonywanych czynności, ich liczby i czas trwania. Obliczamy wczesny początek i wczesne zakończenie, biorąc pod uwagę formułę wczesnego początku bieżącej akcji w kontekście kilku linków przychodzących. I tak przechodzimy do ostatniego fragmentu operacji. Jednocześnie w naszym przykładzie projektu łącza wychodzące z operacji 11, 12, 13 i 14 nie są przewidziane w tym samym harmonogramie Gantta, dlatego nie można ich zawieszać w modelu sieciowym, dlatego dodajemy fikcyjne linki do ostatecznej pracy fragmentu zaznaczonej na rysunku kolorem niebieskim.

Krok drugi

Znajdujemy ścieżkę krytyczną. Jak wiadomo, jest to ścieżka, która ma najdłuższy czas trwania działań, które są w niej zawarte. Przeglądając model, wybieramy łącza między pracami, które mają maksymalne wartości wczesnego końca działań. Zaznaczona ścieżka krytyczna jest zaznaczona czerwonymi strzałkami. Uzyskany wynik przedstawiono w poniższym schemacie pośrednim.

Schemat sieci z wybraną ścieżką krytyczną

Krok trzeci

Wpisz wartości późnego końca, późnego rozpoczęcia i pełnej rezerwy robót. Aby wykonać obliczenie, przechodzimy do końcowej pracy i bierzemy ją za ostatnią operację ścieżki krytycznej. Oznacza to, że późne wartości zakończenia i początku są identyczne z wczesnymi, a od ostatniej operacji fragmentu zaczynamy poruszać się w przeciwnym kierunku, wypełniając dolną linię schematycznej reprezentacji akcji. Model wykonania obliczeń pokazano poniżej na schemacie.

Schemat obliczania późnych początków i zakończeń poza ścieżką krytyczną

Podsumowanie widoku sieci

Krok czwarty

Czwartym krokiem algorytmu modelowania i obliczania sieci jest obliczanie rezerw i współczynnika napięcia. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na pełne rezerwy ścieżek niekrytycznych kierunków (R). Są one określane przez odjęcie od czasu ścieżki krytycznej czasu trwania każdej z tych ścieżek, ponumerowanych na schemacie końcowego harmonogramu sieci.

  • R ścieżka numer 1 = 120 - 101 = 19;
  • Ścieżki R ponumerowane 2 = 120 - 84 = 36;
  • Ścieżki R ponumerowane 3 = 120 - 104 = 16;
  • Sposoby na numer 4 = 120 - 115 = 5;
  • R ścieżki o numerach 5 = 120 - 118 = 2;
  • Ścieżki R ponumerowane 6 = 120 - 115 = 5.

Dodatkowe obliczenia modelu

Obliczenie całkowitej rezerwy bieżącej operacji odbywa się przez odjęcie od wartości późnego rozpoczęcia wczesnego rozpoczęcia lub od późnego końca wczesnego końca (patrz schemat obliczeniowy powyżej). Ogólna (pełna) rezerwa pokazuje nam możliwość rozpoczęcia bieżącej pracy później lub zwiększenia czasu trwania o czas trwania rezerwy. Ale musisz zrozumieć, że powinieneś korzystać z pełnej rezerwy z wielką ostrożnością, ponieważ praca, która jest dalej od bieżącego wydarzenia, może być bez rezerwy czasowej.

Oprócz pełnych rezerw w modelowaniu sieci, działają one również z rezerwami prywatnymi lub bezpłatnymi, które stanowią różnicę między wczesnym rozpoczęciem kolejnej pracy a wczesnym końcem bieżącego. Rezerwa prywatna pokazuje, czy możliwe jest przesunięcie poprzedniego rozpoczęcia operacji do przodu bez uszczerbku dla rozpoczęcia następnej procedury i całego harmonogramu. Należy pamiętać, że suma wszystkich wartości rezerw prywatnych jest identyczna z całkowitą wartością rezerwy dla danej ścieżki.

Głównym zadaniem wykonywania obliczeń różnych parametrów jest optymalizacja harmonogramu sieci i oszacowanie prawdopodobieństwa wykonania projektu na czas. Jednym z tych parametrów jest współczynnik napięcia, który pokazuje nam poziom trudności w realizacji pracy w planowanym okresie. Formuła współczynnika jest przedstawiona powyżej jako część wszystkich wyrażeń projektowych używanych do analizy sieci.

Współczynnik naprężenia jest definiowany jako różnica między jednostką a ilorazem z podzielenia całkowitej rezerwy czasu pracy przez różnicę w czasie trwania ścieżki krytycznej i specjalnej obliczonej wartości. Ta wartość obejmuje pewną liczbę segmentów ścieżki krytycznej, które pokrywają się z maksymalną możliwą ścieżką, do której można przypisać bieżącą operację (ij). Następnie obliczamy prywatne rezerwy i czynniki intensywności pracy dla naszego przykładu.

Tabela obliczania rezerw prywatnych i stosunek napięć

Stosunek napięcia waha się od 0 do 1,0. Dla zadań znajdujących się na ścieżce krytycznej ustawiona jest wartość 1,0. Im bliżej wartości operacji niekrytycznej jest 1.0, tym trudniej jest utrzymać planowane warunki jej realizacji. Po obliczeniu wartości współczynników dla wszystkich działań wykresu operacje, w zależności od poziomu tego parametru, można przypisać do kategorii:

  • strefa krytyczna (Kn więcej niż 0,8);
  • strefa podkrytyczna (Kn jest większa lub równa 0,6, ale mniejsza lub równa 0,8);
  • strefa rezerwowa (KN mniej niż 0,6).

Optymalizacja modelu sieci, mająca na celu zmniejszenie ogólnego czasu trwania projektu, z reguły jest zapewniona przez następujące działania.

  1. Redystrybucja zasobów na rzecz najbardziej stresujących procedur.
  2. Zmniejszenie złożoności operacji znajdujących się na ścieżce krytycznej.
  3. Równoległość prac ścieżki krytycznej.
  4. Struktura sieci przetwarzania i skład operacji.

Korzystanie z metody tabeli

Ogólnie uznane oprogramowanie do planowania (MS Project, Primavera Suretrack, OpenPlan itp.) Jest w stanie obliczyć kluczowe parametry modelu sieciowego projektu. W tej sekcji używamy tabelarycznej metody obliczania tego obliczenia przy użyciu standardowych narzędzi MS Excel. Aby to zrobić, weź przykład z fragmentu operacji projektu w dziedzinie prac budowlanych i instalacyjnych. Umieść podstawowe parametry grafiki sieciowej w kolumnach arkusza kalkulacyjnego.

Model do obliczania parametrów sieciowych w sposób tabelaryczny

Zaletą wykonywania obliczeń w formie tabelarycznej jest możliwość prostej automatyzacji obliczeń i unikania masy błędów związanych z czynnikiem ludzkim. Na czerwono podkreślimy liczbę operacji znajdujących się na ścieżce krytycznej, a na niebiesko zaznaczymy obliczone pozycje prywatnych rezerw przekraczające zero. Przeanalizujmy krok po kroku obliczanie parametrów harmonogramu sieciowego dla głównych pozycji.

  1. Wczesne rozpoczęcie operacji po bieżącej pracy. Algorytm obliczania jest ustawiony tak, aby wybrać maksymalną wartość z wczesnego czasu zakończenia kilku alternatywnych poprzednich działań. Weźmy na przykład operację numer 13. Jest ona poprzedzona pracą 6, 7, 8. Z trzech wczesnych zakończeń (odpowiednio 71, 76, 74) musimy wybrać wartość maksymalną - 76 i ustawić ją jako wczesny początek działania 13.
  2. Ścieżka krytyczna. Przeprowadzając procedurę obliczeniową dla akapitu 1 algorytmu, docieramy do końca fragmentu, znajdując wartość czasu trwania ścieżki krytycznej, która w naszym przykładzie wynosiła 120 dni. Wartości największych wczesnych zakończeń wśród działań alternatywnych oznaczają operacje leżące na ścieżce krytycznej. Zaznacz te operacje na czerwono.
  3. Późne zakończenie operacji przed bieżącą pracą. Począwszy od pracy końcowej, zaczynamy przemieszczać się w przeciwnym kierunku, od działań z dużą liczbą do operacji z mniejszymi. Jednocześnie z kilku wychodzących alternatyw pracy wybierz najmniejszą wiedzę o późnym starcie. Późne początki są obliczane jako różnica między wybranymi wartościami późnych zakończeń a czasem trwania operacji.
  4. Operacje rezerwowe. Obliczamy całkowite (ogólne) rezerwy jako różnicę między późnymi początkami a wczesnymi początkami lub między późnymi końcami a wczesnymi końcami. Wartości prywatnych (darmowych) rezerw uzyskuje się przez odjęcie od wczesnego rozpoczęcia następnej operacji wczesnego końca bieżącej operacji.

Rozważaliśmy praktyczne mechanizmy sporządzania harmonogramu sieciowego i obliczania głównych parametrów czasu trwania projektu. Dlatego jesteśmy bardzo bliscy zbadania możliwości analizy przeprowadzonej w celu zoptymalizowania modelu sieci i stworzenia planu działania w celu poprawy jego jakości. Ten temat zajmuje niewiele miejsca w pakiecie wiedzy menedżera projektu i nie jest taki trudny do zrozumienia. W każdym przypadku każdy RM musi być w stanie odtworzyć wizualizację harmonogramu i wykonać odpowiednie obliczenia na dobrym profesjonalnym poziomie.